Zondag 12 juli : Klamath Falls - Chester







Gereden : 400 km
Gem. Temp. : 27° C
Motel : Cedar Lodge
Prijs : 65 $ (tax incl.)


Vandaag bij het opstaan en het openen van onze kamerdeur werden we geconfronteerd met een minder aangename vaststelling. Honderden groene kleine mugjes zaten overal verspreid op de muren, op de trappen, op de auto's ... echt overal.

Gisteren aan de receptie hadden de dames ons ervoor gewaarschuwd dat dit kon gebeuren en gelijk kregen ze. Er werd ons gevraagd om na achten zo weinig mogelijk licht te maken en de deuren goed te sluiten. De avond ervoor hadden we er geen last van maar deze morgen was het echt erg. Dus was het opletten geblazen om zo weinig mogelijk van die kleine viezerdjes bij het inladen in te auto binnen te laten. Dat lukte ons aardig (alhoewel we tijdens het rijden er dikwijls zullen zien opduiken) en na een ontbijtje vertrokken we richting Lassen Volcanic National Park.

Kort na het binnenrijden van het park kregen we al de Lassen Peak in het oog, de enorme vulkaan die het park siert.

Bij de voorbereiding van de reis hadden we gelezen dat dit park een beetje te vergelijken is met Yellowstone maar dan uiteraard vele malen kleiner.

Dat zouden we achteraf toch wel een beetje moeten beamen.

Sommige delen van het park deden ons inderdaad heel goed denken aan Yellowstone National Park in Wyoming waar we vorig jaar waren.
Een groot park was het niet. Eén grote weg erdoorheen leidde je van het noorden naar het zuiden.

Voorbij het Entrance station lag een ranger Station en een klein museum waar we even binnen stapten. We kregen daar een goede indruk van wat we hier te zien zouden krijgen.

Bij het opnieuw verder rijden, kwamen we als eerste op onze weg Hot Rock tegen, een 30 ton zware rots die tijdens de uitbarsting van 1915 werd meegesleurd.

Wat verder stopten we bij een eerste trail die we gingen lopen, de Devestated Area Interpretive Trail. Een gemakkelijke wandeling van ongeveer 600 meter die ons leidde naar een gebied waar de gevolgen van de uitbarsting heel duidelijk te zien waren.

Een driekwartier na aankomst bij Devestated Area verlieten we het gebied om verder te rijden richting zuiden van het park.

Onderweg stopten we op een kampeerplaats nabij een meertje om te eten. Het was er heel erg rustig. De meeste campinggasten moesten nog aankomen.

Na het middagmaal reden we in één keer door naar de meest bezochte plaats van het park. Het gebied dat de Yellowstonevergelijking het best evenaarde.

Dat het er druk was bewees een overvolle parkeerplaats. Gelukkig moesten wij niet al te lang wachten op een gaatje om onze wagen in te zetten (wat andere bezoekers soms helemaal minder goed afging !)

Na even op het wandelbord te hebben gekeken, startten we de meest bekende trail van het park : de Bumpass Hell Trail, en wandeling van een kleine 5 km langsheen de rotsen op weg naar de stomende modderpoelen en modderpotten.

We stapten ongeveer een tweetal uurtjes en kwamen onderweg tal van toeristen tegen die dezelfde trail hadden gelopen.

Op het eind van de wandeling brachten mooi aangelegde paadjes ons dicht bij de poelen en stoomgaten. Een doordringende zwavelgeur deed ons terugdenken aan onze reis van vorig jaar.

Terug bij de auto hadden we zowat alle bijzonderheden van het park gezien.

We zouden vlak voor het buitenrijden nog een stop maken bij de Sulpher Works Trail, maar die was om een of andere reden gesloten. Toch stapten we er uit om even te zien naar enkele laatste pruttelende potten en reden wat later verder richting Chester.

Ver van de zuidingang van het park lag het plaatsje niet maar we hadden het toch keimoeilijk om het motel te vinden !

Tot twee keer toe passeerden we onze logeerplaats zonder die op te merken en tot twee keer toe doorkruisten we het dorp en keerden we terug.

Tot we plotseling (derde keer goede keer) tussen de bomen bij het binnenrijden een bord opmerkten 'Cedar Lodge Motel' !

Het motel bestaande uit een paar kamers lag werkelijk verscholen tussen de bomen.

*

*

Geen wonder dat we het moeilijk konden vinden !

Een heel vriendelijke gastheer verwelkomde ons en hij herinnerde zich de boeking destijds gemaakt door 'Jan from Belgium'.

We laadden voor de zoveelste keer alles uit de wagen en namen een duik in het frisse zwembad dat Rik eerst vakkundig zelf had schoongemaakt.

's Avonds reden naar het dorp zelf om er wat te eten.

Veel eetgelegenheden waren er niet en de meeste waren zelfs gesloten.

Toch vonden we iets dat ons aanstond en wat later zaten we met een lekker gekruid stukje kipvlees, gebakken aardappeltjes en een slaatje met gedroogde frambozen aan tafel.

Het 'Red Onion Restaurant' is een echte aanrader voor al wie het plaatsje bezoekt.

Eet smakelijk !